Nieuw

Recent gepubliceerd

Erepenning voor Ton R. Vermij

Op de 34e Zaanse Ondernemersdag in het Zaantheater werd oud-secretaris van de Zaanse Ondernemers Sociëteit De Corner Ton R. Vermij in het zonnetje gezet; terecht.

Dat bleek uit de opsomming die Burgemeester Jan Hamming gaf van alle functies die Ton heeft vervuld voor de ondernemers in de streek en in de provincie en in het bijzonder voor de Gemeente Zaanstad. Hij was de eerste city-manager in Nederland.

Hamming eindigde zijn speech met de bekendmaking van het besluit van de gemeente om Ton R. Vermij de erepenning van Zaanstad voor al zijn werk toe te kennen. Onder een luid applaus kon de burgemeester de versierselen aan Ton overhandigen.

Geroerd sprak Ton kort een dankwoord waarna de zaal massaal uit de stoelen kwam om hem hulde te brengen.

* voor meer info en foto’s over deze bijeenkomst kan ik verwijzen naar De Orkaan: https://www.deorkaan.nl/zaanse-erepenning-voor-ton-vermij/

 

Ton R. Vermij heeft bij Historisch Zaandam over zijn leven verteld. Voor wie geïnteresseerd is: klik hier

De werkgroep Erfgoed en Ruimte wandelt naar de Schildersbuurt

door Simon Greve

De Westzijde is natuurlijk een van de oudste straten van Zaandam. Ooit aangelegd om de Zaan buiten de polders te houden werd er al snel gebouwd langs deze weg. En waar nu de bebouwing één lang lint vormt waren vroeger de individuele dorpen nog goed herkenbaar.

Toen daarna de dorpen groter werden en de ruimte aan de Westzijde zelf tekort begon te schieten begon men met de paden, loodrecht op de Westzijde, het veld in. Het eerst bij Zaandam centrum, maar later ontstonden er steeds meer paden. Paden die steeds langer werden omdat er steeds meer bijgebouwd werd. Zo ontstond de structuur die tot niet zo lang jaar geleden goed herkenbaar was in de Zaanstreek.  

Op de foto John en Paul, Leden van de werkgroep. In onze werkgroep outfit.

Aan de Westzijde staan oude huizen, reden om daar met de werkgroep wandeling te beginnen. En wel bij nummer 155/157 (zie onderstaande foto). Voor oudere Zaandammers, dat is ongeveer tegenover de vroegere de Hoopbrug. En waar aan de Zaankant, op het terrein van de gasfabriek recent veel veranderd is, geldt dat niet voor de westelijke kant van de Westzijde. Daar staan vaak nog de oude panden. Het panden op nummer 155 oogt vervallen, maar heeft wel de monument status. Nummer 157 was een winkel, misschien wel de kleinste van heel Zaandam. Veel meer over de historie van het pand en de streek kunt u lezen op pagina 1105 van het blad Anno 1961: https://www.historisch-zaandam.nl/wp-content/uploads/2023/11/Anno-1961-NR.-138-2.pdf . De vorige eigenaar heeft hier lang gewoond en had zeker hart voor erfgoed. Misschien dat na het recente overlijden van deze eigenaar Stadsherstel Amsterdam de beide panden overneemt en herstelt.

Verder lezen

Pontje van Lastdrager

In 1928 was er het pontje van Lastdrager. Op de foto van mei van dat jaar werd het nieuwe pontje getoond dat voortaan de tocht Vissershop – Prins Hendrikkade – Badhuis – Haven zal maken. Zo voldoet het Zaandamse Overzetveer weer aan alle moderne eisen. Later kwam het pontje van Schaap. (foto uit de krant)

De jeugdherinneringen van Dick Bakker

De jeugdherinneringen van D.W. Bakker, geboren 15 april 1935, opgetekend in 1970.

Deel 2

De Schoonmaak

 In het vroege voorjaar kregen de vrouwen het op hun heupen. De schoonmaak, in buurpraatjes hoorde je  niet anders dan van: “Ik ben boven klaar” enz. Het begon met het verwijderen van de kachel. Moeder hulde zich in de oudste lorren, haar helemaal ingepakt in een doek en dan werden eerst de lange zwarte pijpen die de verbinding vormden van kachel naar rookkanaal voorzichtig losgemaakt en naar buiten gedragen om ze te ontdoen van het roet aan de binnenkant.  Dan werd de kachel zelf naar buiten getild en geheel schoongemaakt en aan de binnenkant opnieuw gekit. Daarna werd alles met een soort kachelpoets glimmend zwart gewreven en gingen kachel en pijpen naar de zolder in afwachting van de winter.

Dan begon moeder pas goed. Vanaf de zolder werd stelselmatig het gehele huis gesopt en geboend. Niets bleef op zijn plaats. Alle kasten moesten leeg en de planken na een sopbeurt voorzien van nieuw kastpapier.

We vermaakten ons maar zoveel mogelijk op straat, want het huis was onleefbaar en moeder prikkelbaar. Verder lezen

Brand Dam 4

door Ruud Meijns

Er zijn van die berichten die opvallen en in dit geval was het een brand die door de brandweer zelf ook al werd opgemerkt omdat ze in de buurt een feestje hadden.

Het is in de nacht van 30 april 1937 wanneer om 1 uur er brand uitbreekt in de kelderruimte van het koffiehuis/café van de heer Muus ter Meer op Dam 4. Op de verdiepingen erboven woont de familie J. Pfann, vader, moeder en drie kinderen. Mevrouw Pfann rook even na middernacht een brandlucht en sloeg alarm

In het “Wapen van Amsterdam”, twee huizen verder op Dam 8 werd door de brandweer een feestje gevierd en de brandlucht werd al snel opgemerkt en werd alarm geslagen. De brand op Dam 4 verspreidde zich via de kelder naar boven.

De brandweer kon de brand aan twee zijden bestrijden want ook aan de Achterdam konden spuiten geplaatst worden. Bovendien was daar water in de buurt. De belendende percelen Dam 2 waar gemeentewerken zat en Dam 6 waar een kantoor van Simon de Wit gevestigd was werden door de brandweer behoed voor afbranden. Met 7 stralen werd het vuur bestreden, maar tevergeefs. Het hele pand was verloren.

Voor dhr. Pfann was het een ramp omdat zijn leerbewerkersbedrijfje niet verzekerd was. Het verloren pand en de verloren inboedel van het café en het in de kelder aanwezige mineraalwaterfabriekje van dhr. Muus ter Meer waren wel verzekerd.  Op de foto een impressie van de ravage. Verder lezen