Gevonden voorwerpen

door Ruud Meijns

Bij het bladeren door kranten uit het verleden viel me op dat er elke week wel een stukje in de krant stond met alles wat mensen verloren waren of wat er op straat was gevonden. Het viel me op omdat het niet alleen lange lijsten met wat er verloren of gevonden was, maar dat het ook toen in de krant stond. Blijkbaar was het de moeite waard om iets wat verloren of gevonden was bij de politie op te geven.De spullen die men kwijt was, waren belangrijk genoeg om te proberen die terug te krijgen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wonderlijke zaken staan er in het bericht uit 1921 links; een witte geit, een balk van 4 meter lang of eiken stammen.  Of in 1949, rechts, een halve peddel of die autoped met houten wielen. Die laatste zouden ze in het Zaans Museum nu wel graag gehad willen hebben. En wat te denken van een jachthond? Maar wie gaat er tegenwoordig nog naar het politiebureau om aangifte te doen van een verloren handschoen of een vierdelige duimstok? Het was de armoe of zoals in 1949 de schaarste die er na de oorlog nog was. Maar wat was je blij als je dat kleinood waar je zo aan gehecht was weer terug in handen had. 

Iets proberen terug te vinden kan ik me vandaag de dag alleen nog voorstellen bij dingen met emotionele waarde of bij zeer waardevolle zaken die verloren zijn zoals een antieke viool die uit de trein is vergeten mee te nemen. De tijden zijn veranderd.