Herinneringen aan Bischoff.

door Pieter Ruig

Er zijn  twee grote herinneringen bij mij als kind over Bischoff die bij mij opkwamen toen ik dat artikel over Bischoff las in het laatste magazine van Historisch Zaandam. 

Met mijn moeder  kwamen wel eens bij Bischoff, maar tegen de datum van 5 december moesten we natuurlijk Bischoff een bezoek brengen, want daar Sinterklaas aanwezig met zwarte Piet. Hij zat daar halverwege de eerste etage naast de lift aan de rechterkant. In tegenstelling met de andere Sinterklazen had hij een paarse tabbert aan. Een handje geven en een liedje zingen dan kreeg je ook nog een klein suprize.

Ook deden wij buiten bij de etalage een kinderspelletje. Je ging op een hoek van een etalage staan, en je maakte zwembewegingen met je ene been. Aan de andere kant stond je broertje of zusje te kijken, zo schuin in het spiegelglas van de etage, en die zag dan alsof je met twee benen zwembewegingen stond te maken door middel van de reflectie in het raam. Altijd leuk voor ons. 

Nog een weetje, het was een bekend gegeven dat als je bij Bischoff wilde werken katholiek moest zijn, anders werd je niet aangenomen. Een verschijnsel dat vroeger vaker voorkwam.