Het fotootje aan de muur

door Ruud Meijns

Het is een rare tic, maar als ik ergens binnenkom kijk ik altijd even of er oude foto’s hangen of staan. Die zijn vaak goed voor een aardig gesprek. Zo had ik een afspraak bij mevrouw Sanches – Kelder om over haar jeugd te spreken. Aan de wand hing een fotootje van een, zo te zien, ouder echtpaar uit vervlogen tijden in de deuropening van een woning met grote opschriften ‘Hulde aan het Diamanten Bruidspaar,  1868 – 1928’.  Ze waren dus zestig jaar getrouwd.

Het waren de grootouders van mevrouw Sanches. Het echtpaar Rep – Kwak woonde Oostzijde 313 en Martinus Rep, geboren 24-04-1844 in Oostzaan  had als beroep groentehandelaar. (*adresboek 1920). Dat was hij niet altijd geweest, hij begon als molenaarsknecht op molen de Koker bij het Grote Glop. 

Molen de Koker was een meelmolen en stond ongeveer waar nu de tegelhandel van Huitema is gevestigd in de buurt van de afrit van de Bernhardbrug. Daarna werkte hij als machinist bij Honig in Koog aan de Zaan en in dezelfde functie bij Zwaardemaker. Hij kreeg op z’n vijftigste ontslag na het overlijden van één van de eigenaren en is toen een groentehandel begonnen. Dat heeft hij tot z’n 76e gedaan tot z’n krachten het begaven. Hij was ook nog aanspreker[1].

Ook de echtgenote Cornelia Kwak, 85 jaar, geboren 20-07-1842 in Zaandam, heeft een bewogen geschiedenis. Als wees kwam zij in het weeshuis terecht op de Bloemgracht in Zaandam. Daar heeft zij tot haar trouwen als kokkin gewerkt en kookte dagelijks voor zo’n 100 kinderen. De eigen kinderen zijn de deur al lang uit en het echtpaar heeft nu alleen nog een tabakswinkeltje aan huis. Niet dat het veel oplevert want volgens Cornelia haalt ze de tabaksbelasting er niet eens uit. Het geeft echter nog aanloop.

Op de bruilofstdag werd het echtpaar dinsdag ’s morgens onthaald op een serenade van muziekvereniging ‘Soli Deo Gloria’. En op de laatste dag, donderdag werd het bruidspaar in een open  rijtuig vergezeld door trommel- en hoornblazersclub ‘Ons Aller Belang’ en drommen schoolkinderen naar Ons Aller Belang vervoerd. Daar werd het paar feestelijk onthaald en kregen ze cadeaus en nog een enveloppe met inhoud. De bruid kon alleen nog maar zeggen dat ze er geen end meer an wist. Een onvergetelijke dag.   

[1] Aanspreker of aanzegger, ook wel doodbidder, was een beroep dat tot na de Tweede Wereldoorlog bestond. De taak bestond eruit om aan huis de nabestaanden in kennis te stellen van een overlijden. De aanspreker kon eventueel ook de begrafenis regelen. Door de komst van telefonie stierf de functie uit. Wikipedia

Info: Zaanlander 18-01-1928 en 04-02-1928.